ആരുടേയുമല്ല, എന്നെ വിടൂ
ഞാന് ആരുടേയുമല്ല , എന്നെ വിടൂ
പ്ലീസ് എന്നെ വിടൂ
ഉണ്ടായപ്പോള് അപ്പനുമമ്മയും വിളിച്ചു
എന്റെ മകന് എന്റെ മകന്
ഞങ്ങളുടെ മകന്
അന്നുറക്കെ കരഞ്ഞത് എന്നെ വിടൂ വിടൂ
ഞാനാരുടേതുമല്ലെന്നും പറഞ്ഞാണ്, അല്ല
ഞാനാരുടേതുമല്ല
മമ്മോദീസ മൂക്കുമ്പോള് കരഞ്ഞതും അതിനാണ്
എന്നെ വിടൂ എന്നെ വിടൂ
ഞാന് ക്ര്യിസ്ത്യാനിയുടേതല്ല
ഹിന്ദുവിന്റേതല്ല ജൂതന്റെയും ബുദ്ധന്റേയുമല്ല
എന്നെ വിടൂ എന്നെ വിടൂ എന്നാണ് ഞാനന്ന് കരഞ്ഞത്
ഞാന് ആരുടേയുമല്ല.
ഞാന് എന്റേതല്ല
ഞാന് ആരുടേയുമല്ല, നിന്റേതുമല്ല
ആരുടേയുമല്ല
ചുംബനത്തിനോ, വിവാഹത്തിനോ, മരണത്തിനോ
എന്റെ മേല് യാതൊരവകാശങ്ങളുമില്ല
ആരുടേതുമല്ലാതായിരിക്കലാണ് എനിക്ക് ജീവിതം
പബ്ലിക്ക് ബൂത്തിലെ ടെലഫോണ്
കഫേയിലെ കമ്പ്യൂട്ടര്, നിരത്തിലെ റഷ്യക്കാരി
ചായക്കടയിലെ കപ്പ്, പരാതിപ്പുസ്തകത്തിലെ പേന
ഗ്രാമത്തില് നിന്ന് മറ്റൊരു ഗ്രാമത്തിലേക്ക് സര്വ്വീസ് നടത്തുന്ന ബസ്സ്,
ക്ലിനിക്കിലെ ഡോക്ടര്, വഴിവക്കിലെ പൂവ്, തെക്കോട്ടൊഴുകുന്ന പുഴ,
തിരകളെണ്ണുന്ന കടല്,
മഴ, എവിടത്തെയും ആകാശം സൂര്യന് , ചന്ദ്രന്
അല്ലെങ്കില്
വഴിവക്കിലെ ഒരാല്മരം
ചൊവ്വാഴ്ച, ജനുവരി 29, 2008
അല്ലെങ്കില് വഴിവക്കിലെ ഒരാല്മരം
Labels: കുഴൂര് വില്സന്റെ കവിതകള്
ഇതിനായി സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള് (Atom)
21 അഭിപ്രായങ്ങൾ:
"ഞാന് എന്റേതല്ല"
എന്നിലേക്ക് തന്നെ തിരിഞ്ഞ് നടക്കുംബോഴും ഞാന് എന്റേതല്ലല്ലോ.
പിന്നെ ഞാന് എന്നെ ആര്ക്ക് കൊടുത്തു തീര്ക്കും.
കവിത എന്നിലീക്ക് എന്നെ വീണ്ടും എത്തിക്കുന്നു. ഞാന് എന്റെതല്ലാതിരിന്നിട്ടും
നന്മകള് വിത്സാ...
ആരും ആരുടെതുമല്ല...എന്നാല് ആരൊക്കെയോ ആണെന്ന് ഭാവിക്കുന്നു.....നല്ല കവിത :)
ആരുടേതുമല്ല പക്ഷെ ആരുടെയൊക്കെeഓ ആണ് , ഒടുക്കം ആര്ക്കും വേണ്ടാതെ അങ്ങനെ അങ്ങനെ.........
(കൊള്ളാം)
നിരസിക്കപ്പെട്ട ലോകങ്ങളോടുള്ള പരിഭവമല്ലേ എന്നെ വിടൂ എന്ന കുതറലായി മാറുന്നത്...
ഞാന് ആരുടെയുമല്ല എന്ന് പറയാന് വരട്ടെ,വഴിവക്കിലെ മരമേ.
വഴിയെ പോണ നായൊക്കെ അടുത്തു വന്ന് കാലുപൊക്കി ശൂ ശൂ ... ച്ച്ഛാായ്!
**********
എല്ലാവരുടേതും ആകാന് എന്തുപാട് അല്ലേ...
നന്നായി :)
ഒഴിഞ്ഞു മാറാനുള്ള ശ്രമം അല്ലേ?
ഈ ജന്മം മുഴുവന് പലര്ക്കുമായി പലവേഷങ്ങള് കെട്ടിയാടി.
ഞാനാഗ്രഹിച്ച വേഷം കെട്ടാന്,ആഗ്രഹിച്ചവര്ക്കു വേണ്ടിയാടാന് ഒരു ജന്മം കൂടെ കൊതിക്കുന്നു..
ഒഴിഞ്ഞു മാറാനാകാതെ....:-)
ഒഴിഞ്ഞു മാറാന് ഒട്ടും എളുപ്പമല്ല..
ആര്ക്കെങ്കിലും ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ ?
നന്നായിരിക്കുന്നു.
വഴിവഴിവക്കിലെ ഒരു ആല്മരവും പറയില്ല ഞാന് ആരുടേതുമല്ലെന്ന്.
വഴിവക്കീലെ ഓരോ ആല്മരവും ഒരു കൂട്ടിനു വേണ്ടി കൊതിക്കുമ്പോള് ഒരു തണലിനുവേണ്ടി ഇരിക്കുന്ന യാത്രക്കാരന് റേതാണ് താനെന്നാണ് ആല്മരം ഒരു കാറ്റിലൂടെ ഒരു കൊഴിച്ചിടുന്ന ആലിലയിലൂടെ, ഒരു തണുത്ത സ്പര്ശനത്തിലൂടെ മൊഴിയുന്നത്.
പിന്നെ കൈകുടഞ്ഞ് ഞാനാരുടേയുമല്ലെന്ന് പറയുന്നതെപ്പോഴാണ്??
വിത്സന് മറുപടി പറയണം. എന്തുകൊണ്ട് ഞാനാരുടേതുമല്ലെന്ന് പറയുന്നു? ഒരു സ്വതന്ത്ര്യ പ്രഖ്യാപനം?? ആരില് നിന്ന്? ഈ ലോകത്ത് ഒറ്റയ്ക്കാണെങ്കില് പിന്നെന്ത് രസം? എന്തിന് ജീവിക്കുന്നു? ഒരു നുള്ളൂം നുണയുമില്ലെങ്കില് പിന്നെ ആരും ആരുടേതുമല്ലെങ്കില് പിന്നെ ജീവിതമെന്ത്?
വിത്സന് മറുപടി പറയണം.
ജീവിതമെന്നാലെന്താണ്? ജീവിക്കുന്നതെന്തിനാണ്? മനസ്സ് എന്നാലെന്താണ്? മനസ്സിലെ വികാരങ്ങളെന്താണ്?
ആരും ആരുടേയുമല്ലെങ്കിലും എല്ലാവരും എല്ലാവരുടേയും ആകാന് ശ്രമിക്കുന്നതിലെന്താണ് തെറ്റ്?
ആല്മരചില്ലയിലെ പക്ഷിക്ക് ആല്മരം തുണയാകുന്നതും
കാറ്റു പൊഴിയുമ്പോള് വീഴുന്ന ആലിലകള്ക്ക് ഭൂമി താങ്ങാവുന്നതും ഒരു ബാര്ട്ടര് സംവിധാനമാണ്. എന്നാല് കച്ചവടമല്ലതാനും
വിത്സന് മറുപടി പറയണം..
സ്നേഹപൂര്വ്വം
ഇരിങ്ങല്
ആരുടേയുമല്ല അത്ര തന്നെ!!!
നമ്മള് എല്ലാവരുടെതുമല്ലേ? അതോ നമ്മുടെത് ആരുമല്ല എന്നാണോ? എനിക്കു തോന്നുന്നത് ഞാന് ആരുമല്ല എന്നാണ്. ആരുടെതുമല്ല എന്നു പറഞ്ഞാല് പിന്നെ ആരും നമ്മുടെതുമല്ല എന്നാവും. അതുകൊണ്ട് നമ്മള് ആരുടെതുമല്ല എന്നതിനും പകരം എല്ലാവരും നമ്മുടേതല്ല എന്നു പറയുന്നതല്ലേ?
അയ്യോ, ആകെ കണ്ഫ്യൂഷന് ആയി.
എന്തായാലും ആശയം കൊള്ളാം വിത്സണ് മാഷേ...
എന്റേതു മാത്രമല്ലാത്ത ഞാനായിരിക്കുക എന്നത് എത്ര വലിയൊരു നന്മ എല്ലാവരുടെയും ആയിരികാനായിരിക്കട്ടെ എന്നും
പതിവു തെറ്റിച്ചില്ല വിത്സണ്, നന്നായി
അപ്പൊ ഞാനാരുമല്ലെന്നോ...
അയ്യോ.
നല്ല ആശയം.
ആരുടെയെങ്കിലുമൊക്കെയാവാന് .. നാം ആരാണെന്നറിയണം.. ആരുടെതുമല്ലാത്ത ആരും ഇല്ലെന്നറിയണം.. ആരില് നിന്നും അകലാന് ആവില്ലെന്നും .. പിന്നെ എല്ലാം അഭിനയം..
എനിക്കൊന്നുമറിയില്ല.. പിന്നെ ഞാനാരുമല്ലല്ലോ ഒരു അഭിപ്രായം പറയാന്..
ഗ്രാമത്തില് നിന്ന് മറ്റൊരു ഗ്രാമത്തിലേക്ക് സര്വ്വീസ് നടത്തുന്ന ബസ്സ്
എന്നതാണ് എനിക്ക് പിടിച്ചത്..ഞാന് എല്ലാവരും ആണ് എന്ന്..;)
കൊള്ളാം
എന്നെ വിടൂ എന്നതില് ആരുടെയൊക്കെയോ മുറുകിയ പിടികള്. അതെ, ഒരു പിടിയിലെങ്കിലും ഒതുങ്ങുന്ന ചിലത്. ആരും ആരുടെയുമല്ലെങ്കിലും ആരുടെയൊക്കെയോ എന്തൊക്കെയോ അല്ലേന്ന് ആര്ക്കും വേണ്ടാത്തൊരു സംശയം ക'വിതയ്ക്കുന്ന' ആല്മരത്തിന്റെ പിടിവിട്ടുപോയ തണല് ആര്ക്കും വേണ്ടാത്ത ആരെയൊക്കെയോ തണുപ്പിച്ചു! ഇഷ്ടമായി.
ആരുടെയുമാവാനിഷ്ടപ്പെടാത്തവനു
എനിക്കാരുമില്ലേയെന്നു നിലവിളിക്കനെന്തര്ഹത?
പൊട്ടിച്ചുകളഞ്ഞ കന്യാചര്മ്മത്തെക്കുറിച്ചു ഗണിക വിലപിക്കും പോലെ..
എഴുത്തിലെങ്കിലും സത്യസന്ധത വേണം.
ഹഹഹ ദേവസേന അതാണ് പോയിന്റ്...
ഒരു ബൂലോഗ എക്സാമ്പിള് പറഞ്ഞാല് പോസ്റ്റുകള് ഇട്ടിട്ട് മാസങ്ങള് കഴിഞിട്ടുറ്റ്ം കമന്റ് കിട്ടാത്തവര് പ്രതിഷേധിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ: കമന്റ് ഓപ്ഷന് ക്ലോസ് ചെയ്യും. എനിക്കിനി ആരുടേം കമന്റ് വേണ്ടാ ലൈന്!
**********
കരയുന്ന കുട്ടി : ങീീ...
അമ്മ: അമ്മേടെ ചക്കരയല്ലേ...
ക.കു: ഞാനരറ്ടേം ചക്കരയല്ല ..
അപ്പോള് സത്യസന്ധതയെക്കുറിച്ചുള്ള പരാമര്ശം പിന്വലിക്കേണ്ടി വരും. എന്നാലും ആ ‘എഴുത്തിലെങ്കിലും’ ചങ്കില് കൊണ്ടു.
അഭിപ്രായം പറയാന് ഞാനാര്. ?!!!
എനിക്ക് നിങ്ങളോട് ബഹുമാനമല്ലേയുള്ളൂ...
തീര്ത്തും അരക്ഷിതന് , കവിയായി പോയതിനാല് ആവാം. ഒരു കൂട് വിട്ട് കൂടു മാറ്റം ട്രൈ ചെയ്യുന്നോ ?
ആരുടേയു അല്ലാതിരിക്കലാണ് എനിക്ക് ജീവിതം കൊള്ളാം നല്ല ചിന്ത നല്ല കവിത.
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ