ഒമ്പതിതൾ വിനായകം

(ഡി .വിനയചന്ദ്രന്)

ആദ്യമായി കണ്ട നാൾ

നീയെന്റെ നെഞ്ചിലെഴുതി

വിത്ത് വിതയ്ക്കുക

വിതച്ചത് കൊയ്യാൻ പറ്റാതിരുന്ന

ഒരാളുടെ സങ്കടമായിരുന്നു

ആ

കറുത്ത അക്ഷരങ്ങൾ

എനിക്കത് സൂക്ഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല

ഇപ്പോൾ മണ്ണിലാകെ

വിത്തെറിയുകയാണു

നീ നെഞ്ചിലെഴുതിയ വരികളിൽ

വിയർപ്പ് പൊടിയുകയാണു

പൂക്കളെപ്പോലുള്ള

പൂമ്പാറ്റകൾ വന്ന്

അതിലെല്ലാം ഉമ്മ വയ്ക്കുമ്പോൾ

കണ്ണും നിറയുന്നു

കാതും നിറയുന്നു

വിളയും നിറയുന്നു

കിളികളും നിറയുന്നു

കിന്നരങ്ങൾ താനേ പാടുന്നു

കണ്ണിൽക്കണ്ട പൂക്കളുടെയെല്ലാം

ഇതളുകളെണ്ണുമ്പോൾ

നിന്റെ വരികൾ

ഉള്ളിൽ തിരയിളക്കുന്നു

അഞ്ചിതൾ വിനായകം

അഞ്ചിതൾ വിനായകം

അഞ്ചിതൾ വിനായകം

അഞ്ചിതൾ വിനായകം

അഞ്ചിതൾ വിനായകം

കാഴ്ച്ചയിലും

കാതിലും

സർവ്വചരാചരങ്ങളിലും

ജീവൻ തുടിയ്ക്കുന്നു

ആ പാദങ്ങൾ

നമസ്ക്കരിച്ചുകൊണ്ട്

വീണ്ടും മണ്ണിലെഴുതി തുടങ്ങുന്നു

ഒന്നിതൾ വിനായകം

രണ്ടിതൾ വിനായകം

മൂന്നിതൾ വിനായകം

നാലിതൾ വിനായകം

അഞ്ചിതൾ വിനായകം

ആറിതൾ വിനായകം

ഏഴിതൾ വിനായകം

എട്ടിതൾ വിനായകം

ഒമ്പതിതൾ വിനായകം

#ക്രിസ്തുമസ്സ് കവിത

#2020 ഡിസംബർ

#കുഴൂർ വിത്സൺ

Flower Photo By DR. ES Jayasree

Prasanna Aryan @ Poetree installation

മിഖായേൽ

 മിഖായേൽ

പ്രേമിക്കുന്ന കാലത്ത്

ഉണ്ടാകാൻ പോകുന്ന മകനു

മിഖായേൽ എന്ന് പേരിട്ടു

മിഖായേൽ

ഇപ്പോൾ

എവിടെയായിരിക്കും

എന്തെടുക്കുകയാവും

പ്രേമിക്കുന്ന

അപ്പനേയും അമ്മയേയും

അയാൾ ഓർക്കുന്നുണ്ടാകുമോ

എന്റെ മിഖായേൽ,

നീ വരുന്നതും കാ‍ത്ത്

രണ്ട് വൃദ്ധർ

അകലങ്ങളിൽ

ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നുണ്ട്.

ഈ കവിത കിട്ടിയാലുടൻ നീ വരണം

#മിഖായേൽ

#kuzhurwilson

368വിഷ്ണു പ്രസാദ്, Shaju V V and 366 others

67 comments

3 shares

Like

Comment

Share

അരികെ

തോട്ടിൽ
ആനയുടെ
ശവത്തിനരികെ
നിൽക്കുമ്പോൾ
ഉള്ളിൽ
മലയുടെ കനം

ആ
മലയ്ക്ക്
മുകളിൽ
ആകാശം

അതിൽ
നിറയെ
മേഘക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ

എല്ലാത്തിനും
ആ ആനയുടെ ഛായ

അതെല്ലാം കൂടി
ഉടൻ
തോട്ടിലേയ്ക്ക്
പെയ്തേക്കും

 

തേക്കെണ്ണ

വലിയ വേഗത്തിൽ വണ്ടിയോടിച്ച് പോകുമ്പോഴെല്ലാം തടഞ്ഞ് നിർത്തി നീ അകലെയെങ്ങാനും പോകുമ്പോൾ തേക്കെണ്ണ കിട്ടിയാൽ കൊണ്ട് വരണേയെന്ന്
പറയുമായിരുന്ന ഒരാൾ ഇന്നലെ മരിച്ചു പോയി . 78 വയസ്സായിരുന്നു . പുലർച്ചെ മഴയുണ്ട് . തണുക്കുന്നു . തേക്കെണ്ണ തേയ്ക്കാൻ തോന്നി, അമ്പതാവാത്ത പഴയ ഓട്ടക്കാരനു . തേക്കെണ്ണ ? അതെന്ത്, എവിടെ കിട്ടും . 

കത്തിയിട്ടും പട്ടുപോവാത്ത ഒരു മരംകിനിഞ്ഞഎണ്ണ ഉള്ളിൽ തിളയ്ക്കുന്നു .

വീടുള്ള കവിതകൾ

മുഷിഞ്ഞു കിടന്ന വീടിനെ
പെങ്ങൾ വന്ന് പൊടി തട്ടിയെടുത്തു

കറപിടിച്ചു കിടന്ന പാത്രങ്ങൾ കഴുകി കമിഴ്ത്തി വച്ചു
പഞ്ചസാര അതിന്റെ സ്ഥലത്ത് തന്നെ പോയി ഇരിപ്പായി
അടങ്ങി ഒതുങ്ങി ഇരിക്കുന്ന തക്കാളികളെ കണ്ട് ചിരിപൊട്ടി
വേലിത്തലപ്പിലെ പൂക്കൾ അടുക്കളയിലേക്കൊളിഞ്ഞ് നോക്കി
അരി തിളച്ച് തൂവുന്നതിന്റെ മണംവിട്ട് വീടതിന്റെ ഗമ കാട്ടി

മുറ്റവുമടിച്ച് പോകാൻ നേരം
നെറുകയിൽ ഒരുമ്മയും കൊടുത്തു

പെങ്ങൾ പോയപ്പോൾ
വീട് വിങ്ങിപ്പൊട്ടി

വീടിന്റെ അമ്മയാണു വന്നുപോയതെന്ന്
കരച്ചിലിൽ തോന്നി

#വീടുള്ള കവിതകൾ

കടൽ മുരണ്ടു

രണ്ട് തോണികൾ തമ്മിൾ
ഇഷ്ടത്തിലായി

കടലിന് അതിൽ
ഇഷ്ടക്കേട് തോന്നി

കടലൊന്നിനെ മുക്കി

താഴോട്ട്
താഴോട്ട്
പോകുമ്പോൾ
ഒന്ന്
മറ്റേതിനോട്
പറഞ്ഞു

പേടിക്കരുത്

ഞാൻ
കടലിൽ തന്നെയുണ്ട്

ആദ്യമെത്തിയത്

തിരിച്ചു പോരാൻ നേരം
കടൽ ചോദിച്ചു

എന്നെ കൂടി കൊണ്ട് പോകുമോ

കൊടുംവേനലാണ്
മരുഭൂമിയാണ്
പൊള്ളുന്ന വാക്കുകൾ
പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു

ഒറ്റയ്ക്ക് വീട്ടിലെത്തി
കതക് തുറക്കുമ്പോൾ
വേനൽമഴയിൽ നിന്ന്
ഒരു തുള്ളി നെറുകയിൽ വീണു

കടൽ പറഞ്ഞു

ഞാനാണ്
ആദ്യമെത്തിയത്

എന്തൊരു നീയാണ് നീ

നിന്നെ കണ്ടതിനു ശേഷം
കാണുന്നവരെയെല്ലാം
സനേഹിക്കാൻ പഠിച്ചു

നിനക്ക് സനേഹം പഠിപ്പിക്കുന്ന
ഒരു സ്കൂള് തുടങ്ങിക്കൂടേ

എനിക്കവിടെ
എന്നും തല്ലു കൊള്ളുന്ന കുട്ടിയാവാനാണ്

തോറ്റ് തോറ്റ് പഠിക്കാനാണ്