ഒമ്പതാം തിയതി

ഒമ്പതാം തിയതി ,നിനക്കുള്ള ഉമ്മകളുമായ് ജറുസലേമിൽ നിന്ന് ജറീക്കോയിലേക്ക് തിടുക്കത്തിൽ പോവുകയായിരുന്നു.ആലുവയിലെ ബാങ്ക്കവലയിൽ വച്ച് ഒരു പോലീസുകാരൻ കൈ കാട്ടി. വെപ്രാളത്തിൽവണ്ടിയൊന്ന് തട്ടി.നിനക്കുള്ള ഉമ്മകൾ മുഴുവൻ നടുറോഡിൽ ചിതറി.കയ്യും കാലും മുഖവും നെഞ്ചും മുറിവുകൾ കൊണ്ട് ചുവന്നു. നിനക്കുള്ളഎന്റെയുമ്മകൾ നടുറോഡിൽ നാനാതീനമായി. ജനസേവയിലെഅനാഥക്കുട്ടികൾ അതൊക്കെ പെറുക്കിയെടുക്കുന്നു.അവരുടെതോൾസഞ്ചികളിൽ നിറക്കുന്നു. അതിലേ പോയ പിച്ചക്കാരിഅതിലൊന്നെടുത്ത് മണത്ത് നോക്കുന്നു. കോളേജ് കുട്ടികൾ നിനക്കായുള്ളഎന്റെ ഉമ്മകളെ കളിയാക്കുന്നു.പൊലീസുകാരൻ അതിലൊന്നിനെ ബൂട്ട്കൊണ്ട് ചവിട്ടുന്നു. മുഖത്ത് വസൂരിക്കലയുള്ള ഒരു ടിപ്പർ ലോറി അതിനെചതച്ചരയ്ക്കുന്നു.കുടിവെള്ളത്തിനായുള്ള ഒരു സമരം അതിനെ കവച്ച്വച്ച് നടക്കുന്നു. നിനക്കായുള്ള എന്റെ ഉമ്മകൾ നടുറോഡിൽ കിടന്ന്നിന്റെ ചുണ്ടിന്റെ നനവിനായി  കരയുന്നു. മുറിവുകൾ കൊണ്ട് തുന്നിയഒരു പുതപ്പും ചൂടി ഞാൻ ആശുപത്രിക്കിടക്കിയിൽ കിടക്കുന്നു.എന്റെയുമ്മകൾ എന്റെയുമ്മകൾ എന്ന് കരഞ്ഞ്  വിമാനം പിടിച്ച് നീനെടുമ്പാശ്ശേരിയിലിറങ്ങുന്നു. എന്നെ കാണാനെത്തുന്നു. തിരക്കിൽ മധുരനാരങ്ങകൾ വാങ്ങാൻ മറന്ന് പോകുന്നു

ഞാൻ നിന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു

അപ്പോൾ പുറത്ത് മഴപെയ്യുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ നോക്കുന്നു

അപ്പോൾ മുറ്റത്തെ പൂക്കളെല്ലാം ചിരിച്ച് മറിയുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ കഴുത്തിൽ നോക്കുന്നു

അപ്പോൾ മാവിൽ നിന്ന് ഒരു വെള്ളരിപ്രാവ് പറന്ന് പോകുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ ചെവികളിൽ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു

അപ്പോൾ ഒരു പുള്ള് അതിന്റെ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് പറക്കുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ മുടിയിഴകളിൽ നോക്കുന്നു

അപ്പോൾ ചെമ്പകത്തിന്റെ ഇലകൾ പരസ്പ്പരം പേൻ നോക്കുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കുന്നു

അപ്പോൾ മുറ്റത്തെ കിണർ കടലിനു മിസ്കാൾ അടിക്കുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ മൂക്കുകളിൽ നോക്കുന്നു

അപ്പോൾ പുറത്ത് വെയിൽ വസന്തത്തെ വരയ്ക്കുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ കക്ഷങ്ങളിൽ നോക്കുന്നു

പുറത്ത് മഞ്ഞക്കാടുകൾ പാട്ട്പാടുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ മുലകളെ നോക്കുന്നു

പുറത്ത് കാന്താരിമുളകുകൾ കൂർത്ത്നിൽക്കുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ നെഞ്ചിടിക്കിലേക്ക് നോക്കുന്നു

ആറെണ്ണത്തിനെ പെറ്റ ഒരമ്മ പുറത്തിരുന്നു ചുമയ്ക്കുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ പൊക്കിൾച്ചുഴിയെ

അപ്പോൾ പുറത്തൊരായിരം കടവാവലുകൾ

ഞാൻ നിന്റെ കാല്പാദങ്ങളെ

അപ്പോൾ ഒരു മധുരനെല്ലിക്ക മുറ്റത്ത് വീഴുന്നു

കാൽമുട്ടുകൾ

കുഞ്ഞുതുടകൾ
അപ്പോഴെല്ലാം
അപ്പോഴെല്ലാം
പുറത്ത്  ഏതോ പരസ്യത്തിന്റെ ശിങ്കാരിമേളം കൊഴുക്കുന്നു

ഞാൻ നിന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ചിത്രം വരയ്ക്കുന്നു

അപ്പോൾ നടുറോഡിൽ ചതഞ്ഞരഞ്ഞ കുഞ്ഞുമ്മകളുടെ  ആത്മാക്കൾ
നമ്മെ കാണാൻ വരിവരിയായി മധുരനാരങ്ങകളുമായി വരുന്നു.

വാവിട്ട്, എന്നാൽ ശബ്ദമില്ലാതെ ഞാനും നീയും കരയുമ്പോൾ അതിന്റെഒരല്ലി നിലത്ത് വീഴുന്നു.സ്നേഹിച്ച് കൊതി തീരാത്തവരുടെ കയ്യിൽ നിന്നുംവീഴുന്ന നാരങ്ങയുടെ അല്ലികളാണു കണ്ണുനീർത്തുള്ളികളെന്ന്ഞാനൊരുഉപമകെട്ടുന്നു.നീയെനിക്ക് ഒരുമ്മ കൂടിതരുന്നു.മരിക്കുമ്പോൾ നീ അടുത്തുണ്ടാകുമോഎന്ന സംശയത്താൽ ഞാനത് പൊതിഞ്ഞുവയ്ക്കുന്നു. ഇനി ഞങ്ങളെഒറ്റയ്ക്കാക്കുമോ എന്ന് ചോദിച്ച് നമ്മുടെ ഉമ്മകൾ നമ്മെആക്രമിക്കുന്നു.ശരീരമാസകലം ഉമ്മകളുടെ മുറിവുകളുമായി നമ്മൾആശുപത്രിക്കിടക്കിയിൽ കിടക്കുന്നു.ഒരു കൂട്ടം മാലാഖമാർ സിറിഞ്ചുകളുംകയ്പ്പുള്ള ഗുളികകളുമായി വരുന്നു. ബില്ലടയ്ക്കാതെ നമ്മൾഓടിപ്പോകുന്നു. നമ്മുടെ ഉമ്മകൾ ഉടുപ്പിടാതെ, മൂക്കിളയൊലിപ്പിച്ച്, കരഞ്ഞ് കൊണ്ട്, ഒരുജാഥ പോലെതന്നെ നമ്മുടെ പിന്നാലെ വരുന്നു സങ്കടം സഹിക്കവയ്യാതെപെരുവഴിയിൽ വച്ച് നീയവരെ മാറോടണയ്ക്കുന്നു .അടുത്തുള്ള പെട്ടിക്കടയിൽ നിന്ന് ഒരു സിഗരറ്റ് വാങ്ങിവലിച്ച് ഞാനത് നോക്കി നിൽക്കുന്നു