പതിമ്മൂന്ന്

തൊള്ളായിരത്തി പതിമ്മൂന്നാം  നമ്പര്‍  മുറിയുടെ

താക്കോല്‍  തരുമ്പോള്‍

മാനേജരുടെ  മുഖത്ത്

പേടിയുള്ള ഒരു  ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു

നടന്ന് കയറേണ്ട

ഒമ്പത് നിലകളുടെ  കിതപ്പുണ്ടായിരുന്നു

മരിക്കാനൊരുങ്ങി   വന്നവന്

എന്ത്   പതിമ്മൂന്ന്   

എന്ത്  തൊള്ളായിരത്തി  പതിമ്മൂന്ന്

എന്നൊരു   ആത്മഗതം

മറുപടിയായി   വായുവില്‍    കാച്ചിയിരുന്നു

അങ്ങനെയിരിക്കെ

ഒരു  പതിമ്മൂന്നാം   തിയതി

പതിമ്മൂന്നില്‍  അവസാനിക്കുന്ന  ടിക്കറ്റിനു

ഒമ്പതാം നിലയിലെ

പതിമ്മൂന്നാം  മുറിയിലേക്ക്

പത്തമ്പത്  ലക്ഷം  ലോട്ടറിയടിച്ചു

ഒമ്പതാം നിലയിലെ

പതിമ്മൂന്നാം  നമ്പര്‍ മുറിയിലേക്ക്

ബാങ്കുകാര്‍

പൂച്ചെണ്ടുകളുമായി  വന്നു

പത്രക്കാര്‍   ചോദ്യങ്ങളുമായി  വന്നു

കൂട്ടുകാര്‍   കുപ്പികളുമായി   വന്നു

ചെറുപ്പക്കാര്‍

പുത്തന്‍  പ്രൊജക്ടുകളുമായി  വന്നു

നാട് വിട്ട് കുറേക്കാലമായി

ഒരു വിവരവുമില്ലാതിരുന്ന വകയിലെ ചേട്ടന്‍

ഒമ്പതാം നിലയിലെ

പതിമ്മൂന്നാം നമ്പര്‍ മുറി

കണ്ട് പിടിച്ച് മുകളില്‍ എത്തിയതായിരുന്നു

ആ പരമ്പരയിലെ ഏറ്റവും നല്ല ഹൈലേറ്റ്

എപ്പോഴും  പൂട്ടായി  പോകുന്ന

ലോക്കിനു  പകരം

പുത്തനൊന്ന്  നിധി  പോലെ  കൈമാറും നേരം

മാനേജര്‍   പറഞ്ഞു

സാറു  വന്നത്  നന്നായി

ഞാനീ  മുറിക്ക്

പന്ത്രണ്ട്  ( രണ്ട് )  എന്നോ

പതിനാലു  ( രണ്ട് )  എന്നോ

പേരിടാന്‍  പോവുകയായിരുന്നു

ആഹാ,  അതു ശരി

ഞാനിപ്പോള്‍ 

ഒമ്പതാം നിലയിലെ

ഈ മുറിക്ക്

പതിമ്മൂ‍ന്ന്  ഒന്നാമന്‍

എന്ന്  പേരിടാന്‍  പോവുകയാണു

അതേക്കുറിച്ചും

ഒരു  കവിതയെഴുതാന്‍  പോവുകയാണു

13/ 06/2018

#  kozhicut poems # calikode poetry # കണ്ടംകുളം ക്രോസ് റോഡ് കവിതകള്‍ # ⚽